Od Hailey C.D Adrew

- N-no dobrze. – zająkałam. Kiedy tylko zabrał swoje ramiona ogarnął mnie chłód.

- Nie musisz się mnie bać, nie pragnę twojej krzywdy. – orzekł patrząc mi prosto w oczy. Było w nich coś co mnie intrygowało, zatraciłam się w ich barwie, brązie zapadającym w głęboką czerń. Miałam wrażenie, że mogłabym przejrzeć jego myśli, wspomnienia i poznać najskrytsze marzenia.

- Mam coś na twarzy? – spytał po chwili, a kąciki jego ust podniosły się nieco.

- Nie, nie.- odpowiedziałam szybko, pesząc się. Odwróciłam od niego swoje oczy w poszukiwaniu martwego punktu. – Skąd, wszystko w porządku.

- Połóż się. – zrobiłam to  co mówił.  Skuliłam się, zakopując się pod kołdrą. Chłopak dorwał kawałek kartki, nabazgrał coś na nim i położył na stoliku. Zapewne był to numer, o którym wspominał.

- Dzięki, i przepraszam, że byłam taka suka.. – mruknęłam przecierając piekące oczy. Ból głowy nasilał się z każdą minioną minutą.

- Daj spokój, i nie używaj takich słów, za młoda jesteś. – zażartował, ukazując szereg białych zębów. Uśmiechnęłam się w odpowiedzi i przytuliłam się do poduszki, Morfeusz szybko porwał mnie w swoje objęcia. Zanim zdążyłam do końca odpłynąć, usłyszałam tylko, jak po cichu próbuję wyjść z pokoju, po drodze zrzucając z półki parę rzeczy.

Koszmar obudził mnie w środku nocy. Dorwały mnie mutanty, nie miałam dokąd uciec i kawałek po kawałku rozszarpywały moje ciało. Ten przerażający moment zakończył się w chwili Agonii, kiedy z mojej piersi wydobyło się ostatnie tchnienie. Usiadłam powoli na łóżku. Na szczęście głowa już mi nie pulsowała, oczy nie piekły. Sen pomógł i to nie byle jak.  Z powrotem ułożyłam się wygodnie, ty razem skopując kołdrę na ziemię. Ból głowy może i minął, ale na pewno nie gorączka. Za chwilę zasnęłam ponownie.

Od rana przygotowywałam się do podróży, plecak, cały sprzęt był już tam gdzie trzeba. Marlowe ponownie przekazała mi list od Hope, godzina wymarszu się zmieniła, musiałam wyruszyć jeszcze przed dwunastą. Wiązanie butów przerwało mi pukanie do drzwi. Podskoczyłam do nich na jednej nodze, po czym otworzyłam na oścież. Po drugiej stronie stał rozpromieniony brunet. Jednakże jego mina kompletnie zmieniła swój wyraz kiedy spostrzegł mój strój. Ciemne bojówki, trapery, ubranie czystoprzystosowane do wyjścia na zewnątrz.

- Co ty?

- Dostałam rozkaz, muszę wyruszyć przed dwunastą.- Zająkałam kiedy chłopak spiorunował mnie swoim spojrzeniem.

- Że co?!.- warknął. Ja tylko spuściłam głowę.

Andrew? ;3 Chodź ze mnom,